Bandheide libellen

Tja als het weer zo blijft kan ik mooi wat achterstallig fotowerk nabewerken en weer een blogje maken. Op 20 juli 2013 zijn we in Erp geweest voor de bandheide libellen. De wekker weer vroeg gezet om er met een beetje geluk wat libellen te vinden met dauw druppels.

Zowel het vrouwtje als het mannetje heeft over de vleugels een onmiskenbare zwarte band waaraan de soort eenvoudig is te herkennen, zelfs voor mij ;-)

Helaas stond er best wel aardig wat wind waardoor de grond dus wel drijfnat was maar de libellen al droog genoeg waren om te vliegen. En dat deden ze dan ook, er vlogen er wel 100 in de rondte, oke dat wordt een uitdaging dus om ze er mooi op te krijgen.

 

De foto's hebben niet de kwaliteit die ik normaal maak maarja je kan wel duidelijk zien dat het hier om het vrouwtje (bovenste foto) en het mannetje (onderste foto) gaat.

Tijdens het zoeken kwamen we ook nog een exuvium tegen, tja ondanks de wind en de natte grond heb ik er toch maar wat foto's van proberen te maken, gevolg was dus wel een hele natte kont want zo'n uitsluip proces kan best lang duren eigenlijk ;-)

 

Wel leuk de geboorte mee te mogen maken van een bandheide libel ;-) Aangezien het drogen van de vleugels nog langer duurt ben ik maar weer op pad gegaan of ik nog wat kon vinden om op de foto te krijgen, we kwamen tenslotte voor de bandheide libellen en niet voor uitsluipers ;-)

 

Al vrij snel kwam ik deze tegen, waarschijnlijk ook net uitgeslopen want deze bleef vrij rustig zitten, het gaat hier ook om een bandheidelibel, de banden zijn nog niet helemaal zichtbaar maar als je goed kijkt dan zie je een wat parelmoerachtige band lopen over de vleugels. Het schijnt dus helaas zo te zijn dat ze nog niet gelijk de banden hebben na het uitsluipen. Beetje jammer, dat dan weer wel.

 

 

Een stukje verder op kwam ik de mannelijke versie weer tegen, deze is echt mooi rood van kleur dus valt gelijk op als ie voorbij komt vliegen. Deze ging tussen de struiken zitten, ik ben op mijn knieën er naar toe geslopen, heel voorzichtig elke keer een stukje verder, op het laatst wordt het meer tijgeren tussen de bebossing door dan op me knieën en dat is best lastig want je bent totaal niet in evenwicht natuurlijk tijdens het besluipen en dan moest ik ook nog handmatig scherpstellen, hoe bedoel je een uitdaging hahaha....Het was dan ook 2 keer klikken en weg was ie weer....grrrrrrr......

 

Tja en toen was ik het eigenlijk wel zat, elke keer als je er 1 zag en erachteraan ging kreeg ik het niet voor mekaar om hem er goed op te krijgen, mede door de wind die steeds meer opkwam maar ook omdat het van die verschrikkelijk schuwe libellen zijn, zodra je ook maar iets te dichtbij kwam was ie al weer weg. 

 

Het is wel een leuk gebied waar ik ook best nog een keer naartoe wil, maar dan wel met de dauw dus dat wordt nog even afwachten tot half augustus waarschijnlijk, dan wordt het 's nachts wat kouder en is de kans op dauw wat groter, misschien zelfs wel eind augustus aangezien de natuur sowieso wat laat is dit jaar ;-)

 

Ach ... ondanks de natte billen, knieën en drijfnatte schoenen en sokken, heb ik toch een leuke ochtend gehad en ook weer wat nieuwe mensen leren kennen.

Misschien is het helemaal zo'n gek idee nog niet om wat kaplaarzen aan te schaffen, hoewel dat het probleem van de overige natte lichaamsdelen niet geheel oplost ;-)

 

Zit overigens nog met een dilemma, ik heb in dit blogje dus niet mijn watermerk in de foto's gezet, aangezien de foto's er sowieso niet afgehaald kunnen worden met de rechtermuis knop, is dit handig of niet ? Zou het fijn vinden als andere medebloggers hier hun mening over geven, wel of geen watermerk that's the question....;-) 

 

Volgende keer een blogje over..............jawel, de ijsvogels !!!! Ik heb ze eindelijk voor mijn lens gekregen yeahhhhhhhhhhhhhh

 

 

Sabelsprinkhanen

Zoals ik in me vorige blog al vermelde, heb ik op 17 juli nog wat sabelsprinkhanen kunnen fotograferen. Dit was eigenlijk geheel onverwachts want de bedoeling was om wat icarus blauwtjes te vinden met dauw. Vorig jaar waren er heel veel op deze plek te vinden, helaas nu geen 1 gevonden...maar gelukkig wel wat sabelsprinkhanen dus toch niet helemaal voor niks gegaan.

Gelukkig was de sabelsprinkhaan die ik vond ook nog niet helemaal opgedroogd zodat ik hem toch wel uitgebreid kon bewonderen. Eigenlijk zijn ze nog best groot met zo'n 8 á 10 cm.

 

 

Rupsen en Heideblauwtjes

Alweer een tijdje terug, namelijk begin juli stonden de heideblauwtjes op het programma, 's morgens heel vroeg de wekker gezet om naar een gebied te gaan waar ze nogal veel te vinden waren. Het zal mij benieuwen want ik kon de heideblauwtjes alleen van de foto's van anderen, had ze zelf nog nooit gezien ;-) Nou vind ik rupsen ook erg leuk dus ik hoopte dan we die ook tegen zouden komen.

Het heideblauwtje is een vlinder die vooral op vochtige heide kan worden aangetroffen. Het zijn kleine vlinders met een spanwijdte van hooguit 3 centimeter. De mannetjes hebben blauwe bovenvleugels, de vrouwtjes bruine met een rijtje halvemaanvormige vlekjes aan de onderrand. De vliegtijd is van juni tot augustus^.

Rond 6 uur waren we op de plaats van bestemming, tja je moet er wat voor over hebben he, een ieder ander zou zich nog een keer omdraaien in bed, maar nee ik dus niet. Het is nou eenmaal zo dat als je een mooie macro foto wilt maken van kleine insecten de kans op slagen groter is als je 's morgens vroeg gaat omdat met name de vlindertjes dan nog niet helemaal opgedroogd zijn en het fotograferen dan wat makkelijker gaat dan dat ze volop in de rondte vliegen.

Oke, op een open veldje de spullen neergezet en dan maar kijken of je wat kunt vinden. Al vrij snel vonden we een rups, yeahhhhhh.................

Bij thuiskomst bleek dit om de ringelrups te gaan. Al vrij snel na deze rups vonden we een aantal blauwtjes, en hoe meer je door het veld liep hoe meer je er zag ;-) Deze was nog niet droog genoeg om echt weg te kunnen vliegen, dus snel een paar fotootjes maken en verder zoeken. Aan de stengel zie je nog wel een druppel hangen, helaas op het vlindertje niet.

 

Helaas hebben we er geen meer gevonden die nog op zaten te warmen, alles vloog al lekker in de rondte, dat wordt dus een uitdaging om ze op de foto te krijgen, want handtam zijn ook deze vlindertjes niet ;-)

 

 

Net voordat we besloten om maar weer even een stukje verder te gaan lopen kwamen we nog een rups tegen, de rups van de veelvraat, de veelvraat  is een grote diklijvige, dag-actieve nachtvlinder behorende tot de familie van de spinners.

 

 

Onderweg naar een ander stuk hoopte we eigenlijk stiekem dat we nog een paar parende heideblauwtjes zouden zien. Het werd inmiddels al flink warmer en dan is een stuk lopen met een statief en een zware tas met fotospullen niet echt een pretje. we besloten dan om ook maar even een pauze in te lassen bij een groot veld, vol met dopheide, de waardplant van het heideblauwtje. Toen we daar net 5 minuten zaten, zagen we ineens van alles opvliegen, wauw dit veld zat helemaal vol met blauwtjes, voller dan het eerste veldje, tja dan is de pauze zo voorbij en pak je je camera op om door het veldje te lopen.

 

En ja hoor weer een rups gevonden hahaha, deze keer een rups van de goudhaaruil, een vrij bijzondere bleek na thuis komst.

Een goudhaaruil is ook een nachtvlinder en de rups heeft zijn naam te danken aan zijn haren op zijn rug. Hij schijnt in België veelal voor te komen maar in Nederland steeds minder.

 

 

Al snel vonden we ook wat parende heideblauwtjes, en naderhand steeds meer, wel leuk elke keer op een andere plek dus lekker verschillende foto's.

 

Al met al was het dus een geslaagde dag, met zowel heideblauwtjes als wat rupsen, ik heb er in ieder geval van genoten, en hoop dat ik jullie wat heb kunnen laten meegenieten van deze leuke vlindertjes.

 

Ik ben in de tussentijd nog meer op pad geweest dus binnenkort volgt er nog een blogje met wat sabelsprinkhanen en bandheidelibellen.